طرح ادغام آموزه های طب ایرانی در نظام سلامت

ارتقای سلامت و کاهش بار بیماری ها مستلزم افزایش سطح سواد سلامت مردم و تغییر رفتار سلامت آن ها است.

 امروزه به دلیل تغییر سبک زندگی مردم، نوع غذاها، کم تحرکی و ،... علیرغم کنترل بیماری های واگیر و عفونی و افزایش شاخص امید به زندگی و تغییر ساختار نسبی جمعیت به سمت میانسالی و سالمندی، بار بیماری های غیر واگیر افزایش یافته است.

 دانشمندان و حکمای بزرگ ما برای تأمین و ارتقای سلامت و پیشگیری از بیماری ها توصیه هایی دارند که در زمان حاضر نیز می توانیم از آنها استفاده کنیم.
طب سنتی ایـــــرانی سلامت محور بوده و بسیاری از آموزه های آن مبتنی بر اصلاح سبک زندگی است و با توجه به ریشه دار بودن این آموزه ها در فرهنگ و باورهای مردم، مقبول بوده و قابلیت پذیرش خوبی دارد و دستــــرسی به خدمات آن نیز برای مردم آسان است.
ورود خدمات تایید شده طب ایرانی و آموزه های آن در نظام سلامت با هزینه کمتر و قدرت نفوذ فرهنگی، کمک زیادی به ارتقای سلامت جامعه می کند. البته نباید فراموش کنیم که استفاده از این آموزه ها در کنار آموزه های طب رایج و سایر دستورالعمل های بهداشتی و درمانی است و در حقیقت مکمل نظام سلامت رایج است.
اقبال زیاد مردم به استفاده از ظرفیت های طب سنتی ایرانی از یک سو و فرصت طلبی و سوداگری عده ای قلیل از دیگر سو باعث شد که برخی با بزرگ نمایی اثربخشی روش های طب سنتی ایرانی و استفاده از داروهای ترکیبی بی نام و نشان یا روش های تهاجمی مثل حجامت و فصد بدون رعایت اندیکاسیون های آن، از اعتقاد و باور مردم سوءاستفاده کنند؛ درحالیکه بیش از 80درصد طب سنتی ایرانی، «حفظ الصحه یا نگهداشت تندرستی» است و با اصلاح سبک زندگی و تدابیر و توصیه های سالم زیستن بسته به شرایط جغرافیایی، فصول مختلف، انتخاب نوع غذا، آداب تغذیه، فعالیت های بدنی، تنظیم و آداب خواب و بیداری، پیشگیری و کنترل عصبانیت، خشم، غم و اندوه، دفع مواد زائد و پاکسازی بدن، حمام و ... می تواند به ارتقای سلامت کمک کند و در جایی که نیاز به استفاده از دارو باشد، در گام نخست توصیه به استفاده از داروهای ساده و با درجات پایین می کند.
استفاده از روش های پیچیده درمانی، داروهای ترکیبی قوی و فصد و حجامت بر اساس اندیکاسیون مربوطه نیز باید توسط پزشکان حاذق و با تجربه و رعایت احتیاط های لازم صورت گیرد.
ایجاد نظام شبکه ارائه خدمات بهداشتی درمانی یکی از افتخارات بزرگ نظام سلامت در دوران پس از انقلاب شکوهمند اسلامی است. آنچه که کشورمان در سال 1363بدان دست یافت، ثروت بی بدیلی است که حفظ و  رتقاء آن بزرگترین وظیفه دست اندرکاران نظام سلامت می باشد. اصول اساسی مورد توافق در راه اندازی این مهم شامل عدالت، مشارکت مردم، همکاری بین بخشی، خدمات ادغام یافته با کیفیت مناسب و استفاده از تکنولوژی مناسب بوده است. آنچه که امروز نیز پیش نیاز تمامی نظام های سلامت موفق دنیا می باشد.
اگر راه اندازی نظام شبکه مهمترین دستاورد پیشینیان ما بوده است، تکمیل، توسعه و ارتقاء آن اصلی ترین رسالت افرادی است که در این دوره نسبت به نظام سلامت کشور احساس تعهد و وظیفه می کنند و به اعتلای ایران می اندیشند.